Living in a BOX

Hoe zoet kunnen 2 meiden zijn met een grote kartonnen doos...

Dankbaarheid

Zoals vele ouders (meestal moeders denk ik) ben ik al maanden van tevoren bezig om te "hamsteren" voor 5 december. Afgezien van het voordeel van de kostenspreiding levert het ook vaak een kostenbesparing op! Zo dook ik voor 1 euro bij de WIBRA in de grabbelbak een geinig setje muziekinstrumentjes op. Kermis-kwaliteit, dat wel, maar voor een schoenkadootje goed genoeg. Ik ben écht een aanhanger van de kleine frutselkadootjes in schoenen! Ze krijgen op 5 december al genoeg duur spul; schoenkadootjes moeten gewoon echt in hun schoen/laarsje passen, en daarmee basta!
Zodra de Sint in ons land aankwam, begon uiteraard het schoenzetten.
Ik moest nog wel even wennen aan de routine, want ik was hun schoentjes bijna vergeten!
SJIPS, toen ik zelf al bijna in bed lag moest ik hun schoentjes nog vullen. Snel naar zolder en rap even iets inpakken. De instrumentjes voor Bo en een verrekijker (verderkijker noemt ze het zelf) voor Roos. Die was trouwens ook 1 eurootje bij de WIBRA!
De volgende ochtend werden de kadootjes gevonden en uitgepakt. Ray fluisterde me toe dat hij het kadootje voor Bo wel erg kinderachtig vond. Bij nader inzien (gisteravond een beetje moe en haastig ingepakt) vond ik het ook wel een lullig kadootje voor een dametje van 5 jaar...
Met een schuldgevoel zag ik Bo aan komen lopen met haar trompetfluitje en tamboerijntje, wachtend op de teleurstelling in haar ogen.
Maar daar was absoluut geen sprake van! Met twinkeltjes in haar ogen liet ze me haar nieuw verworven schatten zien. "Kijk mama, die had ik gevraagd!"
Nadat ik, met een schuin oog richting Ray, de prullaria had bewonderd, voegde ze eraan toe; "Dat was vast wel een heeeel duur kado, he?" Mijn hart smolt!
Wat een heerlijk ontwapenende denkbeelden! Ik hoopte vurig dat Bo dit niet zei om mij te pleasen, maar al snel bedacht ik me dat zij niet wist dat IK verantwoordelijk was voor dat "lullige" kadootje. Bo was oprecht blij en koesterde haar instrumentjes. Roos mocht er soms ook even mee spelen, en dat gold ook andersom voor het verderkijkertje van Roos. Schattig gewoon!
Gisteravond mochten ze hun schoentjes weer zetten. Roos sprak de hoop uit dat zij misschien ook wel zo'n mooi fluitje en rammelaartje zou krijgen...
ZUCHT, lieve mensen, wat ben ik dankbaar dat ik zulke dankbare kindjes heb mogen krijgen!

Vaarwel ZOMER!

Wat een heerlijke ZONdag was het vandaag. We waren lekker braaf in de tuin aan het werk, toen Bo ineens opperde om naar het strand te gaan. Dat vonden we zo'n spontane ingeving (en bovendien een briljant plan), dat we het meteen ingewilligd hebben!
De meiden doken eerst in het zand, op zoek naar schelpjes, en renden daarna op een holletje naar de vloedlijn. Ze hadden hun laarsjes aan, dus mochten ze een stukje het water in.
Aanvankelijk heel voorzichtig schuifelden ze de zee in. Maar stukje bij beetje werd de grens verlegd, en binnen enkele minuten waren ze kletsnat tot hun knieën! Heerlijk toch? Lekker rondrennen in de vloedlijn; dat is toch alles wat een kinderhart verlangt op zo'n mooie dag? Luid gillend werden de steeds verder opkomende golven ontweken. Tis ook best spannend als je op de hielen wordt gezeten door zo'n likkende schuimgolf! Toen we naar de auto terugliepen, konden we precies horen waar de dames liepen; SOPSOPSOP. We hebben ze in hun onderbroek in de auto gezet, want hun laarsjes, sokken en broeken waren verzadigd met zand een zee.
We hopen natuurlijk op een fijne nazomer, maar het kan helaas bijna niet anders dan dat dit een van de laatste zomerse dagen was... Kijk en geniet!

Voordat je het weet zijn ze GROOT!

Gossie, wat is onze kleine "baby Roos" gegroeid...
Inmiddels is ze al bijna 1 meter groot en bijna DRIE jaar oud.
Je gooit er wat eten en drinken in en ze schieten vanzelf de lucht in!
Maar ik doelde vooral op de mentale groei van ons bijdehandje.
En dat gaat natuurlijk niet vanzelf, maar eigenlijk ook weer wel.
Ze pikken gewoon zelf de dingen op waar ze "klaar" voor zijn, en zo vindt ieder kind haar eigen tempo. Daar waar Bo vaak een duwtje nodig heeft (gaat steeds beter, hoor), moeten we Roos regelmatig afremmen!
Overigens schijnt dat heel nomaal te zijn qua verdeling van "oudste" en "jongste" kinderen, dus daarover zal ik verder niet uitwijden.
Over Roos wil ik nu wel even uitwijden (zeg maar opscheppen!).
Enkele weken geleden is ze overgestapt van ledikantje naar peuterbedje. Ze was er bijna letterlijk uitgegroeid, maar ook mentaal was ze helemaal klaar voor het schapenbedje van Bo. (Bo is rond haar 5e verjaardag overgestapt naar een superfijn volwassen bed van IKEA. Uiteraard wilde Roos meteen ook niet meer in haar trappelzak, en dat vond ik een prettig plan, want stel je voor dat ze haar bed zou uitkomen en van de trap afduikelde... brrrr....
We hadden namelijk verwacht dat onze jonge onderzoekster regelmatig uit haar bed zou komen om gezellig bij papa en mama te "buurten". Maar tot nu toe is ze er nog niet uitgekomen! Ongelooflijk! Waarschijnlijk goede invloed van Bo, die dit kunstje gelukkig ook nooit heeft ontdekt.
Afgelopen weekend was het zulk lekker weer dat we geheel spontaan opnieuw een poging hebben gedaan om Roos zonder luier te laten lopen. Ze deed het al regelmatig op de wc, dus ze was al een behoorlijk eind op weg qua zindelijkheid.
Zoals ik al zei; een NIEUWE poging, want in de meivakantie was ze er duidelijk nog niet klaar voor. Ze vond het weliswaar erg interessant om zonder luier te mogen lopen, maar na twee natte spijkerbroeken in twee uur, waarvan Roos ons nonchalant op de hoogte bracht door "Oh, ik lek." te zeggen, hielden we het voor gezien.
Maar dit weekend liep het gesmeerd! Op één mini-ongelukje na. Het is natuurlijk wel weer even aanpakken om op allerlei plekken binnen enkele minuten de dichtstbijzijnde wc te vinden. Maar zo kom je nog eens ergens! En Roos heeft het kunstje helemaal door: op de peuterspeelzaal, op de sportschool (kinderopvang), in de supermarkt, bioscoop, overal moet ze plassen.
Soms doet onze grote meid stiekem nog een klein middagdutje (niet verder vertellen hoor), en gisteren was ze ongepland in haar schapenbedje slaap gevallen terwijl ik aan het schoonmaken was.
Ze sliep dus ZONDER LUIER... oeps, als dat maar goed gaat!
Het ging dus heeeeel goed! Toen ze wakker werd moest ze meteen plassen.
En ze lag zoooo schattig te slapen, met haar kleine "luierloze" billetjes in de lucht! Dat plaatje wil ik graag met jullie delen. SMELT!