Jawel, het mag in de krant; wij hebben de Zwarte Markt (het heet inmiddels al een eeuw "de Bazaar", maar wij zijn hardnekkig eigenwijs) weer herontdekt. Na jaren van verstoting, vond er vorig jaar weliswaar enige toenadering plaats na het openen van de Chinese supermarkt, maar dat beperkte zich dus wel tot Chinatown en geen stap verder. Verder hadden wij een pesthekel aan de ZM! Waarom? Omdat wij, als buurtbewoners inmiddels meer last dan lust van deze bezienswaardigheid hebben.
Toen het ooit begon als kleine vlooienmarkt kwam ik er vaak. Dat was in de prehistorie, want ik zat nog op school en volgens mij kende ik Ray toen nog niet eens. Met mijn vriendinnen - 12-16 jaar oud - struinde ik door de tweedehands rommeltjes op zoek naar leuke snuisterijtjes of kleding. Op dit moment nog moeilijk voor te stellen, maar ik zat een beetje in een "arto/punk/ska" periode, zodat bijvoorbeeld tweedehands skibroeken, overhemden (gestreept of geruit) en opa-bretels helemaal HIP waren. Ik ging zelfs in een witgestreepte pyamabroek naar school, met pannensponzen in mijn haar. Gaaaaaf niet?
Maar ik dwaal af...
De Zwarte Markt werd helaas steeds commerciëler en dat vond ik minder leuk. Toen Ray in beeld kwam, was de ZM snel uit zicht. Ray hield immers niet van "ouwe troep" en aan mijn "arto/punk/ska" periode kwam - geheel vrijwillig! - een eind.
Door het toenemen van de commercie nam ook de stroom belangstellenden toe. De ZM werd de Bazaar en de bezoekers overspoelden onze stad. Het begon echt een plaag te worden. Steeds meer overlast, vooral van files en vuil langs de aanvoerwegen; gekkenhuis!
Toen de gemeente in het weekend zelfs delen van de openbare weg afsloot ten gunste van de ZM, werd het ons echt te gortig. Deze openbare wegen waren immers de aanvoerwegen voor onze woonwijk! Als de ZM er niet zou zijn, zouden wij in het weekend in 5 minuten op de snelweg zitten. Dat is nu (met omrijden) zeker 10 minuten en als je in een vergeetachtige bui de gewone route pakt ben je zeker een kwartier of langer kwijt!!! Ook voor iedereen die bij ons in het weekend op bezoek komt is het lastig. De gewone routeplanners houden géén rekening met de ZM. Onze visite loopt dus regelmatig vast op de afgesloten wegen, met alle irritaties van dien. Maar ik dwaal weer af...
Vorige week kreeg ik een "afgedankt" mobieltje van Eef. Het is een prachtding, maar zij wil weer iets mooiers (gadget-verslaafd) en dat vind ik dus helemaal NIET erg!
Haar (sorry MIJN) mobieltje, met 5 magapixel camera, is nog luxer dan die van Ray.
En eigenlijk ben ik het niet eens waard, want ik ben bijna nooit bereikbaar. Ik heb dat ding zelden aan staan en als hem nodig heb is de batterij leeg. Het zit gewoon nog niet in mijn systeem! Verder ga ik best met mijn tijd mee, al zeg ik het zelf, maar met mobieltjes loop ik hopeloos achter. Ray hoopt dat er, met dit benijdenswaardige exemplaar in mijn tas, een nieuw tijdperk wordt ingeluid. Ik hoop het ook van harte, maar ik beloof niks.
Enfin; ik was dus heel blij met mijn nieuwe krijgertje, maar dat ding moest nog wel even SIMLOCK-vrij worden gemaakt. De provider was niet erg meewerkend (allerlei paperassen nodig en dan duurde het weeeeken) en alle "bijna gratis" downloadable software werkte NIET voor deze luxe Samsung.
Rays inspanningen ten spijt, lukte het ons niet om het ding aan de praat te krijgen.
Er was echter een hele simpele oplossing; de Bazaar! SJIPS! Nou moesten we er toch aan geloven! Aangezien ik zelf weinig "verstand" van mobieltjes heb ("Mevrouwtje heeft u ook een PUK-code?" "Een WAAAAT!?") wilde ik dat Ray mee zou gaan om het even voor mij te "regelen". Na enig gestrubbel stapten we op de fiets. Met de twee meiden en de buggy probeerden we er wel wat van te maken.
Eenmaal binnen (in het gratis gedeelte natuurlijk!) hadden we in enkele minuten een "GSM-boertje" gevonden. Via internet tikte hij een code in en VOILA; mobieltje is SIMLOCK-vrij! Belachelijk gewoon! Ik ben er nu nog verontwaardigd over dat zoiets zo makkelijk "in het openbaar" kan worden gedaan, terwijl het eigenlijk illegaal is ivm gestolen telefoontjes. En ik ben eigenlijk ook verontwaardigd dat de "officiële" weg zo ingewikkeld is, waardoor je als "rechtgeaarde" wereldburger naar de zwarte handel grijpt!
Desalniettemin... ik mag niet klagen, want mijn luxe mobieltje draait als een zonnetje voor 7 eurootjes! Écht een aanrader, die Bazaar, HAHAHA!
Maar waar wilde ik met dit - veel te lange - verhaal eigenlijk naartoe?
We liepen dus nog even een rondje op de Bazaar. We waren er nu immers toch, en we werden met de minuut enthousiaster. Het is niet te geloven, maar we kregen er zelfs een warm vakantiegevoel van!
Prachtige exotische groenten en fruit, heerlijke delicatessen en lekkernijen voor een PRIKKIE! "We komen hier eigenlijk veel te weinig!" riepen we tegen elkaar. Met de buggy volgeladen met tasjes fruit, olijven, tomaten en TURKS FRUIT (en niet te vergeten ons eigen kleine Turks Fruitje) togen we weer naar de fietsen.
Onderweg liet ik de meiden (en mezelf) al even proeven van het Turkse fruit. Roos (hoekanhetookanders!) is er DOL op! Haar lippen wit van de poedersuiker, de roze, groene of gele gelei nog tussen haar tanden, riep ze steeds om nog een "tukkie tukfuit"! Man, wat kan die lekker zoet snaaien zeg! Heeft ze natuurlijk van haar moeder. Bo was trouwens meer "into" de knoflook-olijven... heeft ze van haar vader...
De zak met de zoete lekkernij heb ik thuis heel braaf in een potje gestopt, maar ik kan er helaas NIET van af blijven. Zo lekkerrrrrrrr! De bodem van de pot is helaas alweer in zicht; dan gaan we gewoon weer halen op de Bazaar!
En dát terwijl ik net 2 weken geleden begonnen ben met LIJNEN!
We mogen dus pas weer naar de Bazaar als er 5 kilo AF is (bij mama dan).
Roosje kan niet wachten, en ik ook niet...
Maar het was overduidelijk dat de mannen niet op deze kleine krullenkop stonden te wachten. Het boegeroep was niet van de lucht (of was het BO-geroep?). Gelukkig is Roos nog te klein om zich afgewezen te voelen, maar ik hoop vurig dat deze gebeurtenis niet "the story of her life" wordt...
