Eindelijk FF CHILLEN

Voor veel (ik denk voor bijna alle) kindjes is het heel normaal; lekker lui op de bank liggen. Volledige overgave aan de elementen. Helemaal ontspannen als een "zak aardappelen" op je rug (voor zover een zak aardappelen een rug heeft) naar de TV kijken.
Dit is voor Bo helaas een zeldzaamheid. Als een soort prooidier dat elk moment besprongen kan worden, blijft ze altijd wat "restspanning" in haar lijfje houden. Gelukkig heeft ze daar in haar veilige bedje geen last van, maar op plekken waar normaal niet geslapen wordt wil ze altijd controle blijven houden en zal zichzelf bijna nooit toestaan om weg te zakken in ontspannenheid.
Dit was voor ons oa aanleiding om met Bo Sherborne-therapie te gaan doen.
Ik kan er een heel lang verhaal van maken, maar zal het in enkele zinnen proberen te omschrijven.
Kinderen die in hun eerste levensfase geen tot weinig liefdevolle aandacht hebben gekregen, hebben onvoldoende basisvertrouwen opgebouwd. Hierdoor kunnen zij slecht in hun vel zitten (niet "wonen" in hun lijf), waardoor ze moeite hebben om zich te verhouden tot de ruimte en de mensen om zich heen. Het alsnog aanbieden van gerichte lijf-spelletjes en oefeningen, waarbij sensitief gereageerd wordt op de lichaamstaal van het kind, kan helend en helpend werken.
Na veel positieve verhalen over deze therapie besloten we om het eens met Bo te proberen. In de veilige thuissituate, begeleid door iemand die ze al kende van de VIB. Het was best een beetje spannend, ook voor ons. Want al lees je er vooraf veel over, het blijft afwachten hoe je zoiets zelf ervaart, en vooral hoe Bo het zou vinden.
Het werd een hele leuke middag. We hebben veel gelachen en heel ontspannen gespeeld. Bo vond het natuurlijk prachtig, want: Bo was de baas in het spel! Na slechts één sessie zien we al kleine veranderingen; zoals het chillen op de bank!
Na afloop van de sessie gingen we lekker bij opa en oma eten. Bo rende stralend naar binnen en vloog oma enthousiast om haar nek! Ook zoiets wat voor veel kindjes gelukkig heel normaal is, maar voor Bo (en oma) ECHT een nieuw fenomeen. Wat moet dit een bevrijding zijn voor dat kleine lieve prooidiertje van ons.
Drie hoeraatjes voor Veronica Sherborne!

FEEST

Ik val meteen met de deur in huis met het prachtige nieuws dat "onze" Roos nu eindelijk ook echt "van ons" is. Sinds enkele dagen mag ze ook officieel onze achternaam dragen. Met andere woorden; de adoptie is ROND! Dat heeft, aangezien het een Nederlandse adoptie betreft, behoorlijk wat voeten in de aarde gehad. En dan mogen wij nog van geluk spreken, want er zijn géén omstandigheden geweest waardoor er extra oponthoud is ontstaan. Het was, zoals onze raadsmedewerkster zei, juridisch gezien een "model-adoptie".
Op 8 februari 2008 hebben we Roos in onze armen en harten gesloten en nu, twee jaar en 9 maanden later, is dat wettelijk bezegeld. Het voelt als een soort huwelijk.
Hoewel we natuurlijk gaandeweg steeds zekerder van onze zaak werden, is het best een opluchting. Kortom; het is FEEST bij ons. We zijn dankbaar dat wij ook deze lekkere schat onze dochter mogen noemen.