Een liedje zingen bij haar schoentje doet ze vol overtuiging, maar vooral omdat ze er SNOEP in krijgt. Géén kadootjes, want die passen er toch niet in - haar eigen woorden. Net als vorig jaar geeft ze nog steeds erg weinig om kadootjes. Ons kind is gewoon snel tevreden... heerlijk toch? Een handje strooigoed en een chocoladekikker in haar schoentje en ze is dolblij.
Zelf heb ik de neiging om er af en toe toch een klein kadootje in te stoppen, dus deze week vond ze een stickerboekje naast haar schoen. Naam erop, handje pepernootjes erbij, dat maakt het nog veel echter. Ze was oprecht blij met het kadootje, en heeft de halve dag lopen pielen met de stickertjes. Maar toen papa 's avonds thuiskwam van zijn werk en vroeg wat ze in haar schoen had gekregen, was het antwoord; "PEPERNOOTJES!"
.jpg)
Gisteren vond ik het tijd om eens te proberen om zelf pepernoten te bakken. Samen met mijn "PepernotenPietje" ging ik aan de slag. Gewapend met klei-gereedschap (goed gewassen natuurlijk) heeft Bo uit lange deegworsten prachtige deegplakjes gesneden.
Daarna werden in opperste concentratie prachtige balletjes gerold die uiterst zorgvuldig op de bakplaat werden gelegd. Bo vond het geweldig interessant!
Zodra ons baksel in de oven stond verspreidde zich een heerlijke speculaaslucht door de kamer. Springend van ongeduld stonden we in de keuken te wachten; twintig L A N G E minuten.
Toen de nootjes - zeg maar noten! - eindelijk klaar waren, brandden we bijna onze monden aan het lekkers! Eenmaal afgekoeld waren ze trouwens nog lekkerder. Ook Roos was wild-enthousiast. Wanneer de koektrommel in haar gezichtsveld verscheen, begon ze luid pruttelend te "roepen" dat we haar vooral niet mochten overslaan!
De krakend verse heerlijkheden verdwenen binnen 24 uur in onze buiken.
Onze gezin heeft er twee grote pepernotenfans bij; dat maakt dus vier...