GEEF aan Haïti!

Voor wie het nog steeds niet heeft gedaan, maar misschien nog twijfelt om via de grote organisaties (giro 555) te storten...
Stichting Wereldkinderen
Deze organisatie kennen wij heel goed (via hen is Bo bij ons gekomen!), en alle hulp gaat rechtstreeks naar de kinderen (weeshuizen) van Haïti.
Het is in 1 minuutje gepiept!

Roos is ook groot!

Na de balletles van Bo mocht Roos natuurlijk niet achterblijven.
Onze jongste spruit mocht dit weekend de eerste keer naar judo (Bo is daar een halfjaar geleden mee gestopt, dus het was voor ons bekend terrein). Ray mocht mee - ik doe ballet en hij doet judo - en hij kwam glunderend weer thuis. "Wat een verademing!" riep hij uit.
Nu hoop ik dat Bo het niet persoonlijk heeft opgevat, maar ik vermoedde waar hij op doelde. Zo lastig als het soms was om Bo aktief op de mat te krijgen, zo makkelijk ging het nu met Roos. Ze deed mee alsof ze er al jaaaaren kwam en ze vond alles prachtig! Zelfs een koprol over een zwaard vond ze gaan probleem; dat is de juiste judo-mentaliteit, meid.
We hoeven ons nu niet af te vragen of dit een blijvertje is; wat een kanjer, en pffff, wat wordt ze groot!

Eerste balletles

Hoewel Bo het laatste halfjaar mentaal behoorlijk is gegroeid, blijft ze toch terughoudend over nieuwe dingen. Er was echter één ding waar ze maar over bleef "zeuren". Ze wilde zooooo graag op ballet.
Tegen een vriendinnetje dat ook op ballet zit zei ze vorige maand "Ik zit BIJNA op ballet!". Helaas woont dat vriendinnetje te ver weg om gezellig mee te gaan, en enig navragen in de klas leverde ook geen ballet-meisjes op. Dus hebben we zelf een balletjuf uitgezocht en ging Bo deze week helemaal "alleen" naar haar eerste balletles. Nou ja, het heet nog "kinderdans", maar het lijkt wel erg op ballet.
Ze mocht natuurlijk haar paarse balletpakje aan en liep behoorlijk zelfverzekerd naar binnen. Met grote ogen bekeek ze zichzelf in de immense spiegelwand en maakte een paar mooie poses. Mama mocht deze eerste les gezellig blijven kijken, en dat vond ze natuurlijk helemaal niet erg! De juf begon met een liedje van K3, dus dat was meteen een FEEST der herkenning.
En toen ineens... werd het haar teveel. En juist op dat moment was ik nietsvermoedend aan het filmen.
Het is een vertederend filmpje geworden.
De rest van de les heeft Bo veilig op mama's schoot gezeten, maar de laatste 5 minuten werd K3 weer opgezet en daar had Bo dan wel weer zin in. Volgende week gaan we het gewoon nog een keer proberen! Wordt vervolgd...