Onze jongste spruit mocht dit weekend de eerste keer naar judo (Bo is daar een halfjaar geleden mee gestopt, dus het was voor ons bekend terrein). Ray mocht mee - ik doe ballet en hij doet judo - en hij kwam glunderend weer thuis. "Wat een verademing!" riep hij uit.
Nu hoop ik dat Bo het niet persoonlijk heeft opgevat, maar ik vermoedde waar hij op doelde. Zo lastig als het soms was om Bo aktief op de mat te krijgen, zo makkelijk ging het nu met Roos. Ze deed mee alsof ze er al jaaaaren kwam en ze vond alles prachtig! Zelfs een koprol over een zwaard vond ze gaan probleem; dat is de juiste judo-mentaliteit, meid.
We hoeven ons nu niet af te vragen of dit een blijvertje is; wat een kanjer, en pffff, wat wordt ze groot!
1 opmerking:
Inderdaad een grote meid al zeg. Het lijkt wel alsof je voorstel nog niet zo lang geleden was. Ongelofelijk he.
Wij zijn bezig met het zoeken naar een middelbare school voor Tom en zie ik ineens je wederhelft staan in een informatieboekje ... wat grappig zeg ....
Groetjes, Agnes
Een reactie posten