Burgerlijk, maar oooh zo handig!

Ik heb de afgelopen jaren regelmatig meewarig omgekeken naar die moedertjes die met een fietskarretje rondreden. Ik vond het een vreselijk truttig gezicht!
Overigens zat daar uiteraard ook een vleugje "kift" bij, want IK zat voorlopig nog lang niet met twee kids op de fiets...
Nu Roos zich ineens - overigens zeer prettig! - heeft geïnstalleerd in ons gezinnetje, moet ik mij plotsklaps óók met twee koterjes op twee wielen door het verkeer gaan begeven.
Aangezien ik nogal een brokkenpiloot ben (beetje slingeren, tegen stoeprandjes schuren, rijdend mijn jas dichtmaken) is het nog een wonder dat ik met Bo nooit een rotsmak gemaakt heb. Regelmatig heb ik gedacht: "Oeps, dat ging maar net goed!"
Ik zag dus eigenlijk heeeel erg op tegen fietsen met Bo (12 kg) PLUS Roos (9 kg).
Op de peuterspeelzaal sprak ik een moeder die het wél kan. Ze vertelde dat het echter best wel een lastig klusje was.
Vanmorgen zag ik haar vol bewondering weer wegrijden. Ik bleef even staan om het "lastige klusje" nader te aanschouwen. Even de kunst afkijken...
Maar wat ik zag deed mijn bloed stollen! Halsbrekende toeren moesten worden uitgehaald om beide kids op die fiets te hijsen! "Dit gaat mij écht nooit lukken zonder botbreuken!" was mijn eerste gedachte.
Vanmiddag stonden we bij de HEMA; fietskar in de aanbieding! Meteen aangeschaft en daarna uiteraard een proefritje gemaakt. Tja, je bent een praktische mama of je bent het niet...
De eerste tien minuten hebben de dames allebei met hun handjes hun hoedje (dus hoofd) vastgehouden.
Lichtelijk verschrikte snoetjes maakten het beeld werkelijk hilarisch; alsof ze in de achtbaan zaten! Het was een prachtig lachwekkend gezicht. Ik hield het bijna niet droog.
Na een half uurtje zaten de meisjes gelukkig al een stuk minder gespannen in hun zeteltjes. Roos lekker brabbelend en Bo had weer oog voor alles wat voorbijkwam; "KIJK, een trein!"
Wij zijn alledrie helemaal klaar voor een veilige zomer!